حضانت فرزند قبل از طلاق زن و شوهر بر عهده هر دو آن ها خواهد بود، مگر اينکه يکي از زن يا شوهر فوت کند و يا از قبول مسئوليت شانه خالي کند. در اين مدت هيچ کدام از والدين که حضانت فرزند به آن واگذار شده است، نمي‌توانند مسئوليت هاي خود را در قبال فرزند ترک کنند.
حق حضانت فرزند به معناي نگهداري و تربيت فرزند به صورت مادي و معنوي است که شامل هر اقدامي که لازمه ادامه حيات و پرورش روح و جسم او باشد ميشود. حضانت حقي است که قانون به منظور نگهداري و تربيت کودکان، به پدر و مادر اعطا کرده است. در حضانت علاوه بر تامين سلامت جسمي کودک، مراقبت روحي و اخلاقي و تربيتي او نيز بايد در نظر گرفته شود زيرا شخصيت افراد در دوران کودکي شکل ميگيرد. در مجله دلتا قوانين راجع به حضانت و سرپرستي کودک و شرايط و موانعي که موجب سلب حضانت از والدين ميشود بررسي شده است.
حضانت فرزند قبل از طلاق زن و شوهر بر عهده هر دو آن ها خواهد بود، مگر اينکه يکي از زن يا شوهر فوت کند و يا از قبول مسئوليت شانه خالي کند. بر طبق قانون، براي دختران 9 سالگي و براي پسران 15 سالگي به عنوان سن حضانت در نظر گرفته شده است. در اين مدت هيچ کدام از والدين که حضانت فرزند به آن واگذار شده است، نمي‌توانند مسئوليت هاي خود را در قبال فرزند ترک کنند. به طور کلي حضانت فرزندان بر عهده پدر و مادر خواهد بود. مگر در شرايط خاصي که صلاحيت يکي از آن ها و يا هر دو براي حضانت فرزند به طور قانوني تائيد نشود. مادر در نگهداري کودک (دختر يا پسر) تا سن هفت سالگي نسبت به پدر اولويت دارد و علت آن هم اين است که در اين سن کودک بيشتر به مادر وابسته بوده و مادر بهتر ميتواند از او نگهداري کند. اما پس از 7 سالگي، حضانت قانوناً با پدر است تا به نگهداري و تربيت کودک بپردازد.
در خصوص مدت حضانت قانون مدني در ماده 1169 مقرر نموده است:
«براي حضانت و نگهداري طفلي که ابوين (پدر و مادر) او جدا از يکديگر زندگي ميکنند، مادر تا سن هفت سالگي اولويت دارد و پس از آن با پدر است و مطابق تبصره ماده 1169، بعد از هفت سالگي در صورت حدوث اختلاف (اختلاف نظر در مورد سرپرستي کودک)، حضانت طفل با رعايت مصلحت کودک به تشخيص دادگاه ميباشد.»
حضانت کودک حق قانوني پدر و مادر است و تا زماني که صلاحيت قانوني و شرعي دارند، هيچ کسي نميتواند حضانت را از آن ها سلب کند و يا ادعايي را در اين خصوص داشته باشد مگر در زمان بروز طلاق يا فوت والدين و امثال آن.
ب. طلاق و جدايي زن و شوهر؛
اگر زن و شوهر طلاق گرفته باشند و يا طلاقي صورت نگرفته منتها به دليل اختلافات، جدا از يکديگر زندگي ميکنند، حق حضانت آن ها از بين نميرود و مادر تا 7 سالگي کودک، طبق قانون مسئوليت و حق حضانت را بر عهده دارد و اگر کودک نزد پدر يا خانواده پدري باشد زن ميتواند از طريق دادگاه کودک را در اختيار بگيرد.
الف. فوت والدين؛
در صورت فوت يکي از والدين، حضانت بر عهده ديگري است. ولي در صورت فوت هر دو آن ها، حضانت با جد پدري است و در صورت نبودن جد پدري، اگر قبلا کسي توسط پدر يا جد پدري به عنوان وصي بعد از فوت تعيين شده باشد، مسئوليت حضانت بر عهده وصي است که البته وصي ميتواند براي حضانت درخواست اجرت کند که از دارايي هاي کودک به او پرداخت ميشود. در شرايطي که وصي وجود نداشته باشد و يا اينکه پدر و مادر در دسترس نباشند، قيم يا اميني از سوي دادگاه يا اداره سرپرستي پيشنهاد ميشود و در صورت دارا بودن صلاحيت تعيين و منصوب ميشود.
اگر مادر در مدتي که حضانت طفل با اوست مبتلا به جنون شود يا به فرد ديگري بعد از طلاق شوهر کند، لازم به ذکر است که ازدواج مجدد مادر به تنهايي موجب سلب حضانت از وي نيست و در صورتي که سلامت روحي يا جسمي کودک مورد ترديد باشد از وي سلب حضانت ميشود. به طور مثال شوهر مادر کودک را آزار بدهد. از اين رو حضانت از مادر سلب ميشود و در اين حالت حضانت کودک هر چند قبل از 7 سالگي باشد با پدر خواهد بود. بايد در نظر داشت که جنون پدر نيز موجب سقوط حضانت وي خواهد شد.
تفاوت حضانت و قيموميت و دريافت مجوز قيموميت
حضانت فرزند بعد از ازدواج مجدد مادر
استعلام هاي ضروري براي ثبت سند ؛ چرا و چگونه؟
تضمين معاملات ملکي چگونه انجام مي شود؟
ظهر نويسي چک و مسئوليت هاي قانوني آن
درباره این سایت